روش‌های درمان کم شنوایی
درمان کم شنوایی به نوع و شدت آن بستگی دارد. در حالی که برخی از انواع کم شنوایی قابل درمان هستند، برای برخی دیگر از ابزارهای کمکی استفاده می‌شود.
1) سمعک (Hearing Aid) :
توضیحات: سمعک‌ها دستگاه‌های الکترونیکی کوچکی هستند که پشت یا داخل گوش قرار می‌گیرند. وظیفه اصلی آن‌ها تقویت صداها و رساندن آن‌ها به گوش است. سمعک برای کم شنوایی‌های حسی-عصبی (که شایع‌ترین نوع است) بسیار مؤثر است.
سمعک‌ها انواع مختلفی دارند، از جمله:
الف) پشت گوشی (BTE) : دستگاه اصلی پشت گوش قرار گرفته و صدا از طریق یک لوله به داخل گوش می‌رسد.
ب) داخل گوشی (ITE) : به طور کامل داخل گوش قرار می‌گیرد و کمتر دیده می‌شود.
ج) پشت گوشی‌های ظریف (RIC) : نوعی از سمعک‌های پشت گوشی که بسیار کوچک و ظریف هستند.
2) کاشت حلزون (Cochlear Implant) :
توضیحات: این یک وسیله پزشکی الکترونیکی است که از طریق عمل جراحی در گوش داخلی قرار می‌گیرد. کاشت حلزون برای افرادی که کم شنوایی شدید تا عمیق حسی-عصبی دارند و استفاده از سمعک برای آن‌ها کافی نیست، مناسب است. این دستگاه به طور مستقیم عصب شنوایی را تحریک می‌کند.
تفاوت با سمعک: سمعک صدا را تقویت می‌کند، اما کاشت حلزون وظیفه حلزون آسیب‌دیده را بر عهده می‌گیرد و سیگنال‌های صوتی را مستقیماً به مغز می‌فرستد.
3) جراحی :
توضیحات: در برخی از انواع کم شنوایی، به ویژه کم شنوایی‌های انتقالی، جراحی می‌تواند به طور کامل مشکل را برطرف کند.
نمونه‌ها:
عمل اتواسکلروزیس: جایگزین کردن استخوان رکابی که حرکت نمی‌کند.
ترمیم پرده صماخ: برای بستن سوراخ یا پارگی پرده گوش.
خارج کردن تومور یا کیست: برداشتن توده‌هایی که باعث انسداد مجرای گوش یا گوش میانی شده‌اند.
مراقب سلامتی عمومی خود باشید: بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و فشار خون می‌توانند بر شنوایی تأثیر بگذارند. همچنین از مصرف خودسرانه داروها بپرهیزید.
دیدگاه خود را بنویسید