اسپیلنت داخلی

اسپیلنت داخلی بینی، یک ابزار پزشکی است که پس از جراحی‌های بینی مانند سپتوپلاستی (جراحی انحراف تیغه بینی) یا رینوپلاستی (جراحی زیبایی بینی) در داخل سوراخ‌های بینی قرار داده می‌شود. این ابزار وظیفه حمایت و ثابت نگه داشتن ساختارهای داخلی بینی را بر عهده دارد و به روند بهبودی کمک می‌کند.

وظایف و کاربردهای اصلی اسپیلنت داخلی:

1. حمایت از تیغه بینی (سپتوم): پس از جراحی که تیغه بینی تغییر شکل داده یا اصلاح شده، اسپیلنت داخلی به عنوان یک تکیه‌گاه عمل می‌کند تا تیغه بینی در موقعیت صحیح خود ثابت بماند و از جابجایی یا افتادگی آن جلوگیری شود.
2. کنترل خونریزی و کاهش تورم: اسپیلنت با ایجاد فشار ملایم و یکنواخت بر روی بافت‌های داخلی بینی، به کنترل خونریزی بعد از جراحی کمک می‌کند و از تشکیل هماتوم (تجمع خون) بین غضروف و مخاط بینی جلوگیری می‌کند. همچنین، این فشار به کاهش تورم نیز کمک می‌کند.
3. جلوگیری از چسبندگی (Synechiae): در طول دوره بهبودی، ممکن است بافت‌های داخلی بینی به یکدیگر بچسبند و باعث ایجاد چسبندگی شوند که می‌تواند تنفس را مختل کند. اسپیلنت داخلی با جدا نگه داشتن این بافت‌ها از یکدیگر، از تشکیل چسبندگی جلوگیری می‌کند.
4. سهولت در تنفس (در برخی انواع): برخی از اسپیلنت‌های داخلی دارای یک مجرای هوا (Airway) هستند که به بیمار امکان می‌دهد حتی با وجود اسپیلنت، از طریق بینی تنفس کند. این ویژگی باعث راحتی بیشتر بیمار در دوره نقاهت می‌شود.

جنس و انواع اسپیلنت داخلی:

• جنس: معمولاً از مواد زیست‌سازگار و نرم مانند سیلیکون یا پلاستیک‌های پزشکی ساخته می‌شوند. این مواد به بدن آسیب نمی‌رسانند و به راحتی قابل تحمل هستند.

تفاوت با تامپون بینی:

در گذشته، از تامپون‌های بینی برای کنترل خونریزی استفاده می‌شد که اغلب باعث ناراحتی و درد زیادی برای بیمار می‌شدند. اسپیلنت داخلی جایگزین مناسب‌تری است، زیرا:

• باعث ناراحتی کمتری می‌شود.
• اغلب دارای مجرای هوا است.
• برخلاف تامپون که فقط خونریزی را کنترل می‌کند، اسپیلنت به حمایت از ساختار داخلی بینی نیز کمک می‌کند.